Cancionero vasco

TEXTO ORIGINAL

Kalla kantuz ogi petik uztaril'agorriletan;
Maitea ganik etcherakoan entzun izandut bortzetan:
Amodioak bainerabilkan haren athe leihoetan.

Amodioa, amodio nahi duenak har diro.
Nik batenzat hartu dut eta sekula ez utziko
Ez sekula, tonbaren barnen sarthu artino.

Kukuiak umeak chilho ttipian haritz gainean;
Ama, ni ere nahi niz ezkondu adinak ditudanian;
Ene lagunak eginak dire juan den aspaldi handian.

Primaderan zoinen ede brioletaren loria!
Aspaldian nit ezdut ikhusi, neure maitiaren begia;
Balinba gaichoak eztu ahantze niri eman fedia.

-Orhoitzen nuzu orhoitzen, ez zautazu ahantzten;
Madalena batek bezanbat munduian dut sofritzen.
Jaten dudan ogia ere nigarrez dut trenpatzen.

Gaua ilhun, bidia luze, ezdea phena handia?
Zure ikhoustera jiten gira, izar charmagarria;
Bortha irek.aguzu, zuk, tendreziaz bethia.

Gaua luze izanagatik, argi mentsik ez dugu
Izar charmagarri hura leihoan omen dagozu:
Gu etchian sarthu artino, harek argituren derauku.

(2) Bazterretik baztererat
Oi! munduaren zabala,
Eztakienak eran lirozu ni alagera nizala
Hortzetan dizut erria eta bi begietan nigarra."