La socia Amaia Nausia Pimoulier traza la historia de las viudas durante el Antiguo Régimen en un libro de reciente publicación.
XVI. mendetik aurrera, emakume alargunak, maiz, behatz inkisidoreak seinalatzen zituen irudi kezkagarriak izan ziren. Gizonekiko mendekotasunik gabe eta bizi esperientzia eta jabetza nahikoa zituzten neurri batean libre izateko. Ondorioz, sorginkeria leporatzen zitzaien maiz edo haien negozio eta ondasunak kendu. Hala ere, bakardade eta bazterketa ugari izan arren, emakume alargun askok aurre egingo diote eta, intsumisio-ariketa batean, arrakastaz aurre egingo diote “edo ezkonduta edo lurperatuta” betiko dilemari.
Ni casadas ni sepultadas. Las viudas: una historia de resistencia femenina (Txalaparta arg.) azterketa sakona eta zorrotza da, eta XVI. eta XVII. mendeetako emakumeen egoera islatzen du.
