Pirinioan deabrutzea ohiko fenomeno gisa aurkezten da XI. mendetik XX.era bitartean. XV. eta XVII. mendeetan agerturiko deabrutze kolektiboaren hiru izurrite eta horiek ekarri zituzten baldintzatzaile soziokulturalak aztertzen dira. Deaskribaturiko sintomak azpian dautzan mundu ikuskeren metafora bat dira.