Wilhelm von Humboldtek erlazioa hautematen du "nazioaren" eta "mintzairaren" artean, eta gizakia berez izaki linguistiko eta soziala dela ulertzen du. Mintzaira, mintzaira gisa, hizkuntzen errealitate historikoan bakarrik bizi da. Ondorioz, W. v. Humboldtek adierazten du ezen, giza komunitate desberdinak arakatzeko orduan, ezinbestekoa gertatzen dela haien hizkuntzak aztertzea.